Pozdrawiam serdecznie i odpowiadam na pytania- jakie w związku z tym przedstawieniem do nas dotarły.
Jak bawili się nasi pradziadkowie? Nie było przecież ulubionych dziś "umilaczy"czy lepiej powiedzieć "zabijaczy"czasu. Bez prądu, bez plastikowych zabawek i często także bez .... szkoły.
Kiedy przygotowywaliśmy to przedstawienie po pierwsze zastanawialiśmy sie co takiego możemy pokazać dzieciom żeby naprawdę ucieszyć je opowieścią o minionych czasach.
Ile można ciekawego pokazać w czasie jednej lekcji- tak by było to interesujące i dla młodszych dzieci i dla starszych i dla dziewczynek i dla chłopców.
Pra Pra Sen - to opowieść o czasach kiedy pradziadkowie byli dziećmi.Proste zabawy, muzyka którą samemu trzeba było zagrać,piosenki do których zapamiętania naprawdę używało się pamięci...
Składa się na nią kilkanaście piosenek- tradycyjnych a także z naszą muzyką do wierszy polskich poetów inspirujących się folklorem, oraz dawne zabawy. Wiersze Joanny Papuzińskiej,Kazimiery Iłłakowiczówn, Juliana Tuwima i Danuty Wawiłow- wraz z tekstami anonimowych twórców - tworzą dopełniający się obraz pełen czarownych postaci czy to z bajki czy to ze snu...
Królewna i Krawczyk, Kusy Janek , zabawy pastuszków,
"skoki stołka do wiaderka",Czarny Baran-muzykant ,tańce na królewskim i ptasim weselu- pomagają przenieść się w czasie i bawić wraz z Pra Pra Dziadkiem i Pra Pra Babcią tak jakby i oni byli dziećmi.Tańce jakie sie pojawiaja i jakie dzieci wraz z nami tańczą lub przynajmniej poznają ich rytmy- to oberek,polka i walczyk-oraz kilka zabaw z melodiami tanecznymi.
Towarzyszące nam instrumenty-to skrzypce,bębenek,cymbały,lira korbowa,gliniane gwizdki,dzwonki oraz domowe czy podwórkowe przedmioty.
Pracując nad tym pomysłem chcieliśmy stworzyć rzecz nie tyle do oglądania, ile do współuczestniczenia. Nie jest możliwe by wszystkie dzieci tak samo czynnie bawiły się na koncercie -który zazwyczaj musi trwać tyle ile lekcja w szkole. Jednak wiele razy poprowadziliśmy tańce, pokazaliśmy z bliska instrumenty czy nawet razem z dziećmi pograliśmy korzystając z tych instrumentów ,które zawsze są blisko-czyli nóg,rak i głosów.
Przygotowaliśmy je w taki sposób by móc zmieniać pewne części w zależności od potrzeb dzieci.
Właśnie dla tego w małych szkołach spektakl bardziej przypominał "warsztaty tańca i zabaw"a w większych zamieniał się w koncert.Czasami także dodawaliśmy lub zamienialiśmy pieśni czy zabawy - by były lepsze dla odbiorców w młodszym czy przeciwnie, starszym wieku.
Mam nadzieję, że te informacje są wystarczające!
Kaja
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz